شرایط والیبال ایران این روزها چیزی فراتر از نابسامان است و انفعال گذشته فدراسیون کار را به جایی رسانده که شاهد بروز مشکلات متعددی هستیم.
ترکش‌های ناکامی تیم ملی والیبال ایران همچنان ادامه دارد و هر روز اتفاق جدیدی رخ می‌دهد. میلاد عبادی‌پور که مدت‌هاست در نقش مخالف ظاهر شده، پایش را از جایگاه یک بازیکن فراتر گذاشته و حرف‌های تندی علیه بهروز عطایی به زبان آورده آن هم نه یک بار. شواهد اینگونه نشان می‌دهد که عبادی‌پور از سمت فدراسیون هم مورد حمایت قرار می‌گیرد که اگر اینگونه نبود، زمانی که علیه کادرفنی موضع گرفت و حرف زد، دیگر به تیم ملی دعوت نمی‌شد.
بهروز عطایی که در این مدت حرفی نزده بود، سرانجام روز گذشته سکوتش را شکست و با اعلام بخشی از آنچه در دوران سرمربیگری‌اش گذشته بود، علیه عبادی‌پور موضع گرفت.
از سوی دیگر حاشیه‌سازی یک بازیکن باتجربه در اردوی تیم ملی والیبال که گفته از «ویپ» استفاده کرده نیز باعث شده کمیته اخلاق فدراسیون به این موضوع ورود کند. به نظر می‌رسد مشکلات تیم ملی والیبال یکی یکی خودش را نشان می‌دهد.
اکنون این پرسش به وجود می‌آید که چرا فدراسیون زودتر به فکر حل مشکلات نیفتاده است؟ همان زمانی که عبادی‌پور به خودش این اجازه را داد که علیه کادرفنی تیم ملی مصاحبه کند و فدراسیون به جای برخورد، تصمیم به تغییر افشاردوست گرفت، باید این روزها پیش‌بینی می‌شد. آیا در آن زمان فدراسیون، کمیته اخلاق نداشت؟ آیا نمی‌شد حاشیه را همان ابتدا و به اصطلاح در نطفه خفه کرد تا شاهد بروز اتفاقات دیگری نباشیم؟
عطایی در بخشی از صحبت‌های روز گذشته خود گفته بود: «فدراسیون والیبال برای رسیدن به اهدافش از تمامی خطوط قرمز خود عبور کرد. آنها معتقدند تیم تحت هر شرایطی پیروز شود و موارد دیگر اهمیتی ندارد». اکنون فدراسیون باید توضیح دهد که چه دلایلی باعث رخ دادن چنین اتفاقاتی شد؟ آیا آنها از ماجرا‌های رخ داده خبر داشتند؟ اگر خبر داشتند و کاری نکردند که وااسفا و اگر هم خبر نداشتند، باید تأسف خورد که چگونه از اتفاقات پیرامون تیم ملی بی‌اطلاع بودند. تیم ملی سرپرست دارد و قاعدتاً همه موارد باید به اطلاع فدراسیون برسد.
در واقع اینجاست که نقش نظارتی فدراسیون خودش را نشان می‌دهد. فدراسیون باید شفاف‌سازی کند که دقیقاً چه اتفاقاتی رخ داده و چرا تیم ملی والیبال به این حال و روز گرفتار شده است. ورود به‌هنگام به حاشیه‌ها از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری می‌کند و این دقیقاً همان اتفاقی است که در فدراسیون والیبال رخ نداد. انفعال آن روزها، خودش را امروز نشان داده و والیبال ایران اینگونه در معرض انفجار قرار گرفته است.
